مدل‌ یابی و تأثیر ابعاد اجتماعی حاشیه نشینی بر وقوع جرم (مطالعه موردی: مناطق حاشیه‌نشین شهر کاشان)

حاشیه‌نشینی به‌عنوان یکی از معضلات شهری و تحت تأثیر قرار دادن امنیت اجتماعی و فراهم نمودن بستر جرم همواره موردتوجه مسئولین شهری و سازمان‌های مربوطه بوده است. هدف پژوهش حاضر مدل‌ یابی و تبیین تاثیر حاشیه‌نشینی بر وقوع جرائم اجتماعی در شهر کاشان می باشد. روش پژوهش- توصیفی تحلیلی می‌باشد. حجم نمونه با استفاده از نرم افزار Sample Power با سطح اطمینان 95 درصد و خطای احتمالی 5 درصد 160 نفر (خانوار) محاسبه شد که شامل مناطق لتحر، پمپ رعیتی گازرگاه، محله عرب‌ها و شهرک بیست دو بهمن می شود. برای تجزیه‌وتحلیل توصیفی و استنباطی داده‌ها از آزمون آماری T-Test در نرم‌افزار SPSS و جهت تبیین و مدل‌سازی اثرات نیز از مدل‌سازی معادلات ساختاری در نرم‌افزار AMOS استفاده گردید. نتایج حاصل از آزمون T نشانگر معنی‌دار بودن اثرات اجتماعی، با وقوع جرم در منطقه حاشیه‌نشین می‌باشد. تحلیل یافته‌های منتج از مدل‌سازی معادلات ساختاری بیانگر این است که از بین شاخص‌های موردسنجش، شاخص بی‌سوادی و کم‌سوادی بیشترین بار عاملی را با وزن رگرسیونی (97 /0) در وقوع جرائم به خود اختصاص داده است. پس‌ازآن پایگاه خانوادگی با وزن رگرسیونی (95/0) در رتبه‌ی دوم قرار دارد و دو متغیر بیکاری و اعتیاد به‌صورت مشترک با وزن رگرسیونی (85/0) در جایگاه سوم و چهارم قرار دارند و نهایتاً عامل عدم احساس تعلق با وزن رگرسیونی (78/0) در رتبه پنجم قرار دارد و پس از تحلیل جزئی‌تر شاخص‌های مذکور از هم گسستگی خانواده، ترک تحصیل، و عدم احساس تعلق‌خاطر، دوستان ناباب و سرقت بیشترین عامل جرم در مناطق چهارگانه شهر کاشان تشخیص داده شد.